ਦੋ ਟਕੇ ਦੀ

ਕਰ ਚਲਿਯਾ,ਨਿਸਾਰ ,
ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਪੀਰ ,
ਯਾਦਾਂ ਕੋਲ ਰਖਿਆ,
ਕਦੋਂ ਸਾਡੀ ਸੀ ...  /

ਕੋਰੇ ਕਾਗਜ ਦਾ ਪੜਿਆ ,
ਸੁਨੇਹਾ ਤੁਸੰਦਾ    ,
ਬੇ -ਆਖਰਾਂ  ਪੜ ਗਿਆ ,
ਮਜਮੂਨ ਦਿਲ ਦਾ..

ਕਹਿੰਦਾ ਰਹਿਆ 
ਫਕੀਰਾਂ ਦੀ ਗਲ.....
ਹੈਰਾਨਗੀ ਹੈ ਕਦੀਂ ,
ਨਾਹ ਟੁਰਿਆ 
ਉਨਾ ਦੇ ਰਾਹ  ਉਤੇ ....


ਪਿਆਰ ਦੀ ਗਲ,
ਜਬਾਨ ਉਤੇ ,
ਖੰਜਰ ਦਿਲ ਵਿਚ ,
ਲੁਕਾਯੀ ਬੈਠਾ ਹੈ ....

ਪਿਉ ਆਖਦਾ ਹੈ ਪੁਤ ਨੂ 
ਨਾਹ  ਭੁਲੀੰ-
ਸਵਾਂਸ ਰਬ ਦੀ ,
ਸਰੀਰ ਸਾਡੀ ਹੈ...


ਹੁਕੁਮਤਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ ,
ਮਹਿਸੂਸ ਨਾਹ ਹੋਂਦੀ ,
ਲਗਦੀ ਹੈ ਫੁਰਮਾਨ ਆਯਿਆ 
 ਜਮ ਦਾ ..

 ਸੁਨੇਹਾ , ਬੰਡ  ਰਿਹਾ 
ਰਬ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਹੈ ...
ਕਮਾਲ ! ਰਬ ਕੋਲ ਹੈ 
ਪਤਾ ਪੁਛਦਾ  ਰਹਿਆ  ...

ਬੰਦਗੀ ਵਿਚ ਸਨੇਹ ਤੋਂ -
ਨਾਹ ਦੇ ਸਕੀਏ ਪਿਆਰ ,
ਆਪਣੇ  ਆਪ ਨੂ ਦੇਣਾ , 
ਸਾਨੂ    ਮਿਲ  ਜਾਵੇਗਾ ....

                    ਉਦਯ  ਵੀਰ ਸਿੰਘ